در ارزیابی کیفی، ریسک های شناسایی شده پروژه مورد بررسی قرار می گیرد و بر اساس میزان اهمیت اولویت بندی می شوند تا در گا م های بعدی فرایند مدیریت ریسک مورد توجه و مراقبت بیشتر قرار گیرند . همچنین ریسک های پروژه دسته بندی م یشوند، تا قسمت هایی از پروژه که بیشتر در معرض ریسک هستند، مشخص گردند . مشکل این است که در ارزیابی کیفی، هر ریسک به صورت مجزا و مستقل از سایر ریسک ها بررسی می شود و میزان احتمال وقوع و تأثیر آن بدون توجه به وقوع یا عدم وقوع سایر ریسک ها ارزیابی می شود. در حالی که به ندرت در پروژه ای تنها یک ریسک یا تنها گروهی از ریسک های مر بوط به هم به وقوع می پیوندند، در عمل مجموعه ای از ریسک ها رخ می دهند. بدیهی است که ریسک ها بر یکدیگر تأثیر دارند و وقوع یکی احتمال بروز دیگری را افزایش یا کاهش می دهد، یا تأثیر آن را بیشتر یا کمتر می کند. حتی گاهی رخ دادن یک ریسک ممکن است باعث بروز ریسک های جدیدی در پروژه گردد . در حقیقت بزرگترین نقطه ضعف ارزیابی کیفی ریسک این است که هر ریسک را به صورت مجزا مورد بررسی قرار می دهد. همچنان که بررسی جداگانه ریسک ها امری ضروری است، به همان مقدار نحو ة تأثیر کلی ریسک ها بر پروژه نیز مهم تلقی می شود. این واقعیت پیچیدگی فرایند ارزیابی را به شدت افزایش می دهد.